Van kermis naar kermis

De augustusmaand is voor mij altijd bijzonder. Voor veel Wieringers volgens mij. Wij leven dan namelijk van kermis naar kermis. Op de laatste donderdag van juli begint traditioneel de Wieringer kermis in Hippolytushoef en aangezien deze vijf dagen duurt vallen er altijd wel enkele kermisdagen in augustus. En zo rond eind augustus, begin september, zijn afhankelijk van het tij op de Waddenzee de Flora en Visserijdagen in Den Oever waarvan de kermis in het dorp deel uitmaakt. Een feest dat wat datum betreft afhankelijk is van het tij klinkt vreemden misschien vreemd in de oren. Het heeft te maken met de maandag van de Visserijdagen, dan is de Vlootschouw, waarbij de Wieringer vissersvloot uitvaart. Bezoekers van de visserijdagen kunnen deze dag gratis opstappen op de versierde kotters voor een vaartocht op de Waddenzee. Om rond de middag uit te kunnen varen moet het op die dag rond die tijd hoog water zijn.

Augustus is een zomermaand waarin we leven van feest naar feest. Daar hoeven we dus helemaal niet voor op vakantie. Waren het vooral de kermisattracties die het in mijn jonge jeugd aantrekkelijk maakten, later werd vooral het uitgaan een jaarlijkse traditie. Feestelijke dagen waarop iedereen die je tegenkomt vrolijk. Het zijn dagen waarop mensen met een lach op het gezicht door het leven gaan, dagen waarop je oude vrienden en bekenden ontmoet, dagen waarop je danst tot in de late uren… en dagen waarop je schor bent van het meezingen met de laatste zomerhits.

Elke kermis heeft iets eigens. Bij de kermis in Hippo hoort ook het tulen eten en de Tulendienst met optredens van de Wieringer Sanghers en Wieringer Dangsers op zondagochtend waarop ik met mijn zus in Wieringer pak de warme tulen klaar maak. Van het deunen op maandag bij De Harmonie in Hippolytushoef staan onvergetelijke mooie momenten in mijn geheugen gegrift, nog steeds gaat mijn vader mee.

De Flora en Visserijdagen maakte ik ook jarenlang van begin tot eind mee. Van de opening van de Floratent op vrijdagavond tot de hele gezellige uren na de Vlootschouw op de dijk voor café Tante Pietje of in de feesttent op de haven. Ik ben nu iets rustiger geworden, maar ik ben er nog altijd graag bij.

 

Dit bericht is geplaatst in Columns. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.